Zjednoczone Emiraty Arabskie to jedno z najprężniej rozwijających się i najbogatszych państw zachodniej Azji. Sam Dubaj jest najczęściej wspominanym i najlepiej rozpoznawalnym miastem Emiratów, które osiągnęło ogromny sukces gospodarczy w błyskawicznym tempie.
Dubaj | Do głównych towarów importowanych przez ZEA należą: żywność, maszyny i pojazdy, gotowe produkty i urządzenia, chemikalia (Dubai by WomEOS na licencji CC BY-SA 2.0)
Perły i ropa
Przemiana Zjednoczonych Emiratów Arabskich z grupy niewielkich, niezbyt znaczących i mało zamożnych księstw w nowoczesne państwo o wysokim standardzie życia to dzieło ostatnich 40 lat. 33% wartości PKB kraju pochodzi z wydobycia ropy naftowej i gazu ziemnego – głównych źródeł bogactwa Emiratów.
Sam Dubaj również zawdzięcza ogromne przyspieszenie tempa rozwoju odkryciu złóż ropy naftowej. Z portu handlowego, znanego przede wszystkim z połowu pereł – tradycyjnego i najistotniejszego źródła dochodów tego rejonu od wieków – Dubaj przeistoczył się w wielokulturowe, nowoczesne miasto, wyjątkowo prężnie rozbudowujące się i bijące rekordy Guinnessa.
Złoża ropy na terenie Dubaju odkryto w roku 1966. Obecnie jednak złoża w tym emiracie są na wyczerpaniu i wydobycie tego surowca stanowi tu zaledwie 6% wartości PKB. Głównym źródłem dochodów Dubaju są wpływy z wolnej strefy ekonomicznej Jebel Ali oraz z turystyki.
Polityka gospodarcza dzisiaj
Zarówno rząd federalny ZEA, jak i władze poszczególnych emiratów – w tym Dubaju – prowadzą politykę gospodarczą zmierzającą do uniezależnienia się od koniunktury na rynku ropy naftowej i gazu ziemnego. Stawiają na edukację i naukę oraz nowoczesne technologie.
Dubaj | Złoża ropy na terenie Dubaju odkryto w 1966 roku (Burj Dubai (1) by PhareannaH[berhabuk] na licencji CC BY 2.0)
Gospodarka ZEA ma być oparta na dwóch podstawowych gałęziach: nowoczesnym przemyśle przetwórczym surowców (żelaza, aluminium; produkcja materiałów budowlanych) oraz usługach (m.in. na turystyce, bankowości, transporcie morskim i lotniczym). Istotną gałęzią mają być niebawem również odnawialne źródła energii.
W kraju wciąż panuje boom inwestycyjny – pomimo kryzysu w szybkim tempie powstaje wiele nowych budynków, dróg, sieci komunikacyjnych.
Dubaj | Dubaj o zachodzie słońca (Dubai Sunset by Arnaud Matar na licencji CC0 1.0)
Eksport i import
Wymiana handlowa z innymi państwami stanowi bardzo ważny czynnik rozwoju ZEA. Do najistotniejszych towarów eksportowych należą ropa i gaz oraz produkty ropopochodne (choć Dubaj nie ma tu znaczącego udziału w porównaniu z innymi emiratami). Państwo eksportuje też suszone ryby, daktyle oraz aluminium hutnicze. Głównymi odbiorcami towarów eksportowanych z Emiratów są Japonia, Korea Południowa, Indie, Iran, Tajlandia.
Do głównych towarów importowanych przez ZEA należą: żywność, maszyny i pojazdy, gotowe produkty i urządzenia, chemikalia. Najważniejszymi partnerami są tu Chiny, Indie, Japonia, Niemcy, Wielka Brytania, Francja, USA.
Polska eksportuje do ZEA przede wszystkim urządzenia mechaniczne i elektryczne, artykuły spożywcze (wyroby tytoniowe, przetwory, cukier), kosmetyki, wyroby stalowe, pojazdy i części zamienne. Importujemy natomiast aluminium, wyroby z metali nieszlachetnych oraz z tworzyw sztucznych, materiały i produkty przemysłu włókienniczego.
Dubaj | 33% wartości PKB kraju pochodzi z wydobycia ropy naftowej i gazu ziemnego (Dubai by Mal B na licencji CC BY-ND 2.0)
Jebel Ali Free Zone
Jest to wolna (specjalna) strefa ekonomiczna stworzona w 1985 r. Jest to wydzielona część terytorium, w której obowiązują preferencyjne warunki działalności gospodarczej (np. zwolnienia podatkowe dla przedsiębiorstw). Strefa ta znajduje się w zachodniej części Dubaju, niedaleko Abu Zabi. Jest jedną z największych takich stref na świecie.
Strefie zależy przede wszystkim na stałych, długoterminowych klientach i zagranicznych inwestorach. W strefie nie ma opłat celnych, formalności związanych z pracą za granicą (takich jak pozwolenie na pracę itp.), podatków korporacyjnych, restrykcji związanych z walutą.
Zainteresują Cię również