18 września 1868 r. wmurowano kamień węgielny pod dworzec kolejowy w Charkowie – rok później wjechał tam pierwszy pociąg. Charkowski węzeł kolei żelaznej był do rozpadu Związku Radzieckiego jednym z największych w kraju.
Praktycznie wszystkie pociągi pasażerskie z Moskwy i Petersburga na Krym i Kaukaz przejeżdżały przez Charków.
Ukraina | Tory kolejowe w Charkowie (Kharkiv landscape with railroad tracks near the south railway station by mehaniq na licencji Premium Freepik)
Dworzec kolejowy Charków – Pasażerski
Dworzec Południowy, noszący oficjalną nazwę Charków-Pasażerski, jest główną stacją kolejową w Charkowie, a także jednym z najważniejszych węzłów kolejowych wschodniej Ukrainy.
Pierwszy dworzec kolejowy na pustkowiu zwanym „biskupią łąką” zbudował w 1869 r. znany rosyjski architekt Andriej Ton. Jednak wraz z rozwojem kolei (zwłaszcza po otwarciu drogi do Bałaszowa w 1895 r.) dworzec rozbudowano i zmodernizowano, tak że stał się jednym z największych w Rosyjskim Imperium.
Obecny dworzec, trzeci z kolei, jest budowlą w stylu „stalinowskiej architektury”. Wzniesiono go w 1952 r. na miejscu gmachu zburzonego w czasie wojny.
Podstawowe dane liczbowe:
- Kubatura dworca – 80 000 m3,
- Wysokość hali dworcowej – 26 m,
- Wysokość wież – 42 m,
- Średnica zegara na południowej wieży – 4,25 m,
- Powierzchnia peronów i tuneli – 33 100 m2.
- Podstawowe kierunki odprawianych pociągów: do Kijowa i dalej na Zachodnią Ukrainę oraz do Polski; do Moskwy, na Krym i do Doniecka.
- Dworzec oferuje bezpośrednie połączenia m. in.: z Moskwą, Petersburgiem, Krymem, Donieckiem, Odessą, Lwowem i Kijowem. Z Charkowa do Kijowa dojedziemy w mniej więcej 5 godzin, zaś do Symferopola na Krymie – w ok. 7 godzin.
W pobliżu dworca zatrzymują się marszrutki, tramwaje linii: 1, 5, 6, 9, 12 i 20, trolejbusy linii 11 oraz metro (stacja: Piwdiennyj wokzał – Південний вокзал).
Ukraina | Widok na budynek dworca (by Alexeev_Alexey na licencji Pixabay)
Międzynarodowy Port Lotniczy „Charków”
Lotnisko w Charkowie oddalone jest o ok. 12 km w kierunku południowo-wschodnim od centrum miasta.
Ze stacji metra: Prospekt Gagarina (Проспект Гагаріна) do portu lotniczego dotrzemy autobusem, marszrutką lub trolejbusem.
W obliczu przygotowań do Euro 2012 charkowskie lotnisko zostało zmodernizowane: wybudowano nowy terminal (otwarty 28 sierpnia 2010 r.), w pełni spełniający najwyższe europejskie standardy. Renowacji poddano także stary, zabytkowy budynek lotniska, który będzie pełnił rolę terminalu dla VIP-ów.
Na czas Euro 2012 uruchomiony zostanie jeszcze jeden, tymczasowy terminal pasażerski (obecnie hangar dla samolotów).
Bez problemu dotrzemy stąd do Moskwy (Rosja), Erywania (Armenia), Iwano-Frankowska czy Kijowa (Ukraina). Ponadto linie Austrian Airlines oferują połączenia do Wiednia.
Lotnisko w Charkowie – podstawowe dane:
- Położenie: 12,5 km na południowy-wschód od centrum miasta, ul. Romaszewa 1, 8 km od stadionu Metalist Charków.
- Rok otwarcia – 1932 (obecnego lotniska – 1954).
- Przepustowość – 100 pasażerów/godz. (planowana przepustowość na Euro 2012: ponad 2,5 tys. pasażerów/godz.)
Dworzec autobusowy nr 1 „Awtowokzał”
Centralny dworzec autobusowy w Charkowie, przez który przebiega większość tras międzymiastowych, znajduje się przy prospekcie Gagarina obok stacji metra: „Prospekt Gagarina” i stacji kolejowej: „Charków-Lewada”.
Pierwsze linie autobusowe łączące Charków z sąsiednimi miastami pojawiły się już na początku lat 30. ubiegłego wieku. Przez długi czas w mieście nie było specjalnego budynku dworcowego, a większość autobusów odprawiano z placu Konstytucji, gdzie w lipcu 1950 r. otwarto pierwszy w mieście dworzec międzymiastowy. Szybki rozwój transportu autobusowego sprawił, że centralny plac wielkiego miasta przestał być odpowiednim miejscem do odprawy wielkiej ilości pojazdów. Podjęto decyzję o budowie dworca autobusowego. Budowa została ukończona w 1958 r.
Zainteresują Cię również





