Jeśli chodzi o szybki i komfortowy przewóz pasażerów metro jest w Kijowie praktycznie bezkonkurencyjne. Udział procentowy kijowskiego metra w całym miejskim transporcie pasażerskim wyniósł w 2010 r. 64,9%.
Drugim najczęściej wybieranym przez mieszkańców i gości Kijowa środkiem transportu są marszrutki.
Ukraina | Ruchome schody w kijowskim metrze (Stacja Arsenalna) (Kiev metro by Jorge Franganillo na licencji CC BY 2.0)
Metro
Kijowskie metro działa już 51 lat. Dzień 6 listopada 1960 r. zajmuje w historii Kijowa poczesne miejsce – w tym dniu wprowadzono do eksploatacji pierwszy odcinek linii metra, długości 5,2 km, z pięcioma stacjami: „Dniepr”, „Arsenalna”, „Kreszczatik”, „Uniwersytet” i „Dworcowa”.
Wychodząc naprzeciw ciągle rosnącemu zapotrzebowaniu zarówno mieszkańców Kijowa, jak i gości stolicy, na przestrzeni lat metro rozbudowywało się o nowe linie i stacje.
Podstawowe dane liczbowe:
- Ilość linii – 3 (czerwona, zielona i niebieska),
- Ilość stacji – 49,
- Ilość węzłów przesiadkowych – 3,
- Długość linii – 63,7 km,
- Ilość wagonów w pociągu – 5,
- Park wagonów pasażerskich – 762,
- Ilość pociągów w ciągu doby – 1834,
- Średni dobowy przewóz pasażerów – 1,4 mln,
- Przewóz pasażerów w ciągu roku (2010) – 504,3 mln.
Opłatę za przejazd pasażerowie kijowskiego metra mogą regulować na trzy sposoby:
- Żetonem – jeden żeton za jeden przejazd. Żetony koloru niebieskiego o wartości 2 hr można nabywać w kasach metra albo w automatach znajdujących się w halach kasowych stacji.
- Biletem na określoną ilość przejazdów – ilość przejazdów nie może przekroczyć 50. Bilety, podobnie jak żetony, można kupić w kasie albo w automacie w hali kasowej na stacji. Ta forma jest dogodna dla osób podróżujących metrem nieregularnie.
- biletem na określony czas ważności. Od 22 dnia każdego miesiąca prowadzona jest sprzedaż (przedłużanie) biletów na następny miesiąc. Ilość przejazdów na taki bilet nie jest ograniczona. Takie bilety są korzystne dla osób podróżujących regularnie.
Niebieską linią metra dotrzemy do Stadionu Olimpijskiego – Stacja Olimpijska (Olimpijśka – Олімпійська), a także do samego centrum Kijowa – Stacja Plac Niepodległości (Majdan Nezależnosti – Майдан Незалежності).
Ciekawostki
- Na stacjach metra nie ma pojemników na śmieci – nie jest to zaniedbanie pracowników obsługi, ale środek bezpieczeństwa: śmieci mogą spowodować pożar, a sam pojemnik może zostać wykorzystany przez terrorystów.
- Najgłębiej położona stacja metra znajduje się właśnie w Kijowie: stacja „Arsenalna” leży na głębokości 102 m pod ziemią. Na drugim miejscu jest moskiewska stacja „Park Zwycięstwa” (84 m).
- Wśród motorniczych kijowskiego metro nie ma ani jednej kobiety.
Ukraina | Kijowski Funikular (Kiev funicular by Jennifer Boyer Follow na licencji CC BY 2.0)
Autobusy i marszrutki
Kijowskie autobusy zapewniają wygodne i stosunkowo szybkie przemieszczanie się po mieście.
Dużo popularniejsze są jednak taksówki zbiorowe, zwane „marszrutkami”. Ten charakterystyczny dla krajów byłego ZSRR rodzaj transportu miejskiego jest obsługiwany przez mikrobusy, które jeżdżą po wyznaczonych trasach, ale – jak taksówki – zatrzymują się na żądanie pasażera.
W Kijowie działa:
- 70 linii autobusowych w zwykłym ruchu,
- 57 linii w ruchu taksówek zbiorowych – marszrutek,
- 25 linii podmiejskich,
- 8 zajezdni autobusowych.
Przejazd marszrutką będzie nas kosztował ok. 3 hr (płatne u kierowcy bezpośrednio po wejściu do pojazdu).
Opłatę za przejazd autobusem, która wynosi ok. 1,50 hr, można uregulować biletem jednorazowym, albo miesięcznym (zlikwidowano bilety kwartalne i całoroczne).
Ukraina | Marszrutka to wieloosobowa taksówka, najczęściej w postaci niewielkiego busa (Kiev: Ivana Mazepy Street by Jorge Franganillo na licencji CC BY 2.0)
Tramwaje
Pierwsze tramwaje pojawiły się na ulicach Kijowa 30 czerwca 1891 roku. Po 120 latach ten środek miejskiego transportu obsługuje 19 tras (2010 r.), liczy 249,6 km torów i dysponuje 463 wagonami.
W czasie Euro 2012 transport tramwajowy w Kijowie ma zostać usprawniony dzięki nowym maszynom. Bilet tramwajowy kosztuje ok. 1,5 hr i można go zakupić w kobiety-kontrolera, znajdującej się w każdym z wagonów i zwanej potocznie „babuszką”.
Ciekawostki
Poniżej prezentujemy krótką historię kijowskich tramwajów:
- Tramwaj konny – od 30 czerwca 1891 r. do 1894 r. – zastąpiony przez elektryczny.
- Tramwaj parowy – od 19 lutego 1892 r. do 1894 r. (linia „Kreszczatik”-Demijewka”) – zastąpiony przez elektryczny. Regularnie kursowały cztery zestawy z parowozami.
- Tramwaj elektryczny – od 13 czerwca 1892 roku do czasów dzisiejszych.
- Tramwaj benzynowy – koniec grudnia 1911 r. do 1941 r. – kursował przeważnie na lewym brzegu, zniszczony w czasie wojny nie został odbudowany.
- Tramwaj pośpieszny – uruchomiony w 1978 roku stał się pierwszym tego rodzaju środkiem transportu w Związku Radzieckim. Do 2009 r. działały dwie linie: pierwsza na prawym brzegu Dniepru, druga – na lewym. Trzy lata temu pierwszą linię zamknięto do remontu, który kosztował 365 mln hr i zakończył się z opóźnieniem w 2010 r. Linia pośpieszna połączy centrum stolicy z rejonem sypialnym – Borszczagowką.
Ukraina | Kijowski tramwaj (The Kiev Tramway by Jorge Láscar na licencji CC BY 2.0)
Trolejbus
Zaraz po wyzwoleniu Kijowa spod hitlerowskiej okupacji rozpoczęto odbudowę transportu miejskiego. Już 5 listopada 1944 r. kilka trolejbusów wyjechało w pierwszą powojenną trasę.
Obecnie ten rodzaj transportu miejskiego wygląda następująco:
- Ilość linii trolejbusowych – 43,
- Łączna długość linii – 774 km,
- Ilość pojazdów – 403,
- Ilość zajezdni trolejbusowych – 4,
- Opłata za przejazd – ok. 1,50 hr
Taksówki w Kijowie
Kijowie działa co najmniej 250 firm taksówkarskich (a niektórzy szacują ich liczbę nawet na 400). Ponieważ zawód taksówkarza jest łatwo dostępny, właściwie wystarczy tylko posiadanie własnego samochodu i prawa jazdy, nowe firmy pojawiają się bez przerwy, jak grzyby po deszczu. Trudno się zatem dziwić, że tylko niewielu taksówkarzy zna dobrze miasto, a prawie żaden nie rozumie języka obcego innego niż rosyjski.
Oto kilka uwag, które mogą się przydać podczas korzystania z tej formy kijowskiego transportu miejskiego:
- Wiele taksówek nie posiada licznika i dobrze jest od razu określić początek i koniec trasy oraz ustalić cenę za przejazd.
- Przy wyjazdach za granice miasta trzeba zawczasu umówić się co do wysokości zapłaty, ponieważ taryfa zamiejska jest znacznie wyższa, a trasę opłaca się zwykle w obie strony.
- Przylatując do Kijowa samolotem dobrze mieć na lotnisku kogoś znajomego z samochodem – taksówkarze z „Boryspola” cenią się fantastycznie drogo. Jeśli nie mamy takiej możliwości, są dwa wyjścia: targować się twardo, aż cena zejdzie do połowy pierwotnej wartości, albo umówić się wcześniej z taksówkarzem na spotkanie przy lotnisku, co – wliczając nawet czas oczekiwania – będzie kosztować nas stosunkowo niewiele.
- Średni czas oczekiwania na taksówkę po złożeniu zamówienia wynosi ok. 12-15 minut.
- W Kijowie nie ma zwyczaju dosiadania się do taksówki; jeśli w samochodzie jest ktoś oprócz kierowcy, lepiej unikać korzystania z takiej okazji.
- Za przejazd płaci się gotówką i chociaż wydawanie reszty jest obowiązkiem taksówkarza, to lepiej mieć w kieszeni „drobne”.
- W Kijowie kurs w nocy, albo w weekend może być tańszy, niż w dzień.
- Dyspozytorzy dużych firm prowadzą „czarną listę” klientów, którzy mogą na nią trafić z kilku powodów: zapomnieli rozliczyć się z taksówkarzem; byli za każdym razem pijani; zamówili taksówkę, ale nie wyszli w umówionym czasie; rozmyślili się, ale nie odwołali zamówionego kursu itp.
Zainteresują Cię również
Transport na Cyprze
Samochodem po Cyprze – informacje dla kierowców
Transport w Dubaju
Transport na Malcie
Słoboda Mamaja – kozacki skansen w Kijowie
Jak dojechać na Cypr?
