Przez długie wieki Dubaj był wioską rybacką, znaną przede wszystkim z połowu pereł. Błyskawiczny rozwój miasta przypada dopiero na okres ostatnich stu lat, które pokazały, że z niewielkiego miasteczka można uczynić jedną z najnowocześniejszych metropolii świata.
Dubaj | Widok na starą część Dubaju (View From Our Suite by Studio Sarah Lou na licencji CC BY 2.0)
Historia najdawniejsza
Pierwsze ślady osadnictwa na terenie dzisiejszego Emiratu Dubaju datuje się na ok. 3000 lat przed Chrystusem. Obszary te zamieszkiwali wówczas koczowniczy pasterze bydła.
W III w. n.e. tereny dzisiejszych ZEA zostały opanowane przez perskich Sasanidów. Pozostały pod panowaniem Persów do VII w., kiedy to podbite zostały przez arabskich Omajjadów oraz zislamizowane.
Za czasów kalifatu rejon dzisiejszego Dubaju znalazł się na szlaku handlowym prowadzącym na wschód, m.in. do Iranu. Istotną dziedziną było tu rybołówstwo, choć szczególną sławę przyniosły tej części półwyspu perły. Z czasem handel poławianymi w Zatoce Perskiej perłami nabrał dużego znaczenia. Statki handlowe docierały stąd nawet do Chin. Największa świetność handlu morskiego na tych terenach przypada na okres między VIII a XIII wiekiem.
Dubaj | Pierwsze ślady osadnictwa na terenie dzisiejszego Emiratu Dubaju datuje się na ok. 3000 lat p.n.e (DSC_1127 by Lazhar Neftien na licencji CC BY 2.0)
Pierwsza pisemna wzmianka o okolicach Dubaju pojawia się w roku 1095 w książce traktującej o geografii, autorstwa andaluzyjskiego historyka i geografa, Al-Bakriego. Samo miasto, czy raczej wówczas osada, pojawia się w zapiskach poczynionych przez weneckiego handlarza perłami dopiero w 1580 r. Od 1799 r. osada znana jest już pod nazwą Dubaj.
Pod władzą Abu Zabi i Brytyjczyków
Na początku XIX wieku tereny Dubaju opanowała dynastia Al Abu Falasa z plemienia Beni Yas z Abu Zabi. Dynastia ta uzależniła Dubaj od Abu Zabi do roku 1833, kiedy to władzę przejęła dynastia Al Maktoum i ogłosiła Dubaj wolnym emiratem.
Jeszcze w 1820 r. szejk Dubaju oraz inni okoliczni szejkowie podpisali z Wielką Brytanią „Generalny Pokojowy Traktat Morski”, mający na celu rozprawienie się z piractwem w regionie. W późniejszych latach XIX wieku następują kolejne traktaty. W 1892 r. Dubaj staje się protektoratem brytyjskim. Znów zaczyna kwitnąć handel. Pod koniec stulecia obcokrajowcy stanowią ¼ mieszkańców emiratu. Czasy prosperity (nadal przede wszystkim dzięki handlowi perłami) trwały aż do Wielkiego Kryzysu w dwudziestoleciu międzywojennym.
Dubaj | Dubaj nocą (View from my hotel room at night by Joi Ito na licencji CC BY 2.0)
Era ropy
Oblicze Dubaju zaczyna zmieniać się diametralnie po odkryciu w tym rejonie złóż ropy naftowej w 1966 r. Emirat bogaci się i rozwija; powstaje nowoczesna infrastruktura.
W 1971 r. Brytyjczycy opuszczają rejon Zatoki Perskiej. 2 grudnia tego roku Abu Zabi, Dubaj oraz 5 innych emiratów utworzyły Zjednoczone Emiraty Arabskie, nowe niepodległe państwo.
Rosnące ceny ropy oraz długie, stabilne rządy dwóch kolejnych emirów (szejka Saeeda Bin Maktouma – od 1912 do 1958 r., oraz szejka Rashida Bin Saeed al-Maktouma) wpłynęły na błyskawiczny rozwój Dubaju. Emirat postawił na budowanie nowoczesnej infrastruktury, inwestycje budowlane oraz na turystykę, co ma zabezpieczyć kraj pod względem gospodarczym w obliczu wyczerpywania się zasobów dubajskiej ropy. Nie uchroniło to jednak emiratu przed mocnym uderzeniem kryzysu ekonomicznego w jego gospodarkę.
Dubaj | Dubaj jest jednym z najszybciej rozwijających się miast na świecie (Dubai, August 2011 by Mispahn na licencji CC BY 2.0)
Zainteresują Cię również
Zamek Hrabiego Draculi
Praga
Dubaj – tradycja i nowoczesność
Koptowie - wspólnota chrześcijańska w Egipcie
Bodhi – Drzewo Oświecenia
Muzeum Brytyjskie (British Museum)
