Forteca w Dubnie to jeden z najstarszych zamków na Ukrainie, zbudowany pod koniec XV wieku przez księcia Konstantego Ostrogskiego. Zamek, jako świadek wielu historycznych wydarzeń, przechowuje pamięć o sławnych osobistościach.
W 1648 r. przebywał tutaj Maksym Krzywonos z kozackim wojskiem, zaś w czasach Wojny Północnej w twierdzy bywali Karol XII i Piotr I. Literackie sceny i wydarzenia powieści Mikołaja Gogola „Taras Bulba” również związane są z zamkiem w Dubnie, położonym w obwodzie rówieńskim na Ukrainie.
Ukraina | Zamek w Dubnie (Part of fortification works of castle in dubno. ukraine Premium Photo by bartoshd na licencji Premium Freepik)
Pamiątka architektury obronnej na ziemiach wołyńskich
Dubieński zamek należy do fortyfikacji bastionowych. Korzystny pod względem strategicznym teren, chroniony rzeką Ikwą i błotnistą doliną, określił plan zamku. Dwa bastiony z kazamatami i kurtyną między nimi zostały rozmieszczone od strony miasta i oddzielone od niego głęboką fosą. Umocniony front liczy ok. 330 metrów. Na zamkowym dworcu znajduje się dwukondygnacyjny pałac książąt Lubomirskich, zbudowany pod koniec XVIII wieku z wykorzystaniem fundamentów i ścian północno-wschodniego skrzydła z XVI w.
Częste przebudowy i upadek zamku w XIX wieku doprowadziły do znacznego zniszczenia jego wyposażenia, utraty pierwotnego wyglądu. Tylko portal bramy wjazdowej z białego kamienia potwierdza jego renesansową przeszłość. Zamek stanowi pamiątkę architektury obronnej na ziemiach wołyńskich.
Trochę historii...
Aż do początku XX wieku zamek dubieński nigdy nie został zdobyty szturmem. Dopiero podczas I wojny światowej wojska austro-węgierskie przy użyciu ciężkiej artylerii częściowo zburzyły twierdzę. Ostateczny cios zadała zamkowi Armia Czerwona. Po wyjściu stacjonujących w zamku oddziałów, pozostała po nim prawdziwa ruina. Ruiny zamku przetrwały do 1934 roku, kiedy to polskie władze odbudowały go na nowo. Do 1939 r. w zamkowych pomieszczeniach mieściły się różne urzędy: starostwo, sąd, sejmik. Po wojnie znów stacjonowało w zamku wojsko i dopiero w 1986 roku budynek znalazł się w dyspozycji ministerstwa kultury. Od 1993 roku zamek wszedł w skład państwowego historyczno-kulturalnego rezerwatu miasta Dubno.
Obecnie zamek dubieński jest stopniowo odbudowywany i odnawiany. Na jego terenie działa muzeum i wystawy. Ta niezwykłej urody budowla fortyfikacyjna w pełni zasługuje na miano pomnika nie tylko ziemi rówieńskiej, ale i całej Ukrainy.
Zamkowe legendy
Legendą owiana jest jedna z dwóch baszt dubieńskiego zamku (od strony rzeki), która otrzymała imię „Beatka”. Jest ona jednym z symboli miasta. Legenda wyjaśnia, dlaczego tak właśnie tę basztę nazwano:
Wiosną 1577 roku na zamku trwały przygotowania do ślubu księcia Sołomereckiego i niejakiej Beaty. Panna była krewną księcia Ostrogskiego.
W tym czasie do Dubna dotarła straszna wiadomość, że przez dolinę pod miasto niepostrzeżenie podeszli Tatarzy i tylko patrzeć, jak zaczną szturmować zamek. Zapanowała panika. Ludzie nie wiedzieli jak blisko jest wróg i co właściwie należy robić.
Oczywiście wieść o rychłym napadzie Tatarów doszła i do wspomnianej wyżej Beaty. „Tatarzy? Nigdy o nich nie słyszałam. Co to za jedni? Jacy oni są?” – dopytywała się księżniczka. Służąca odpowiedziała jej prosto: "Tatarzy są gorsi od samego diabła". Beaty nie usatysfakcjonowała taka odpowiedź i postanowiła zobaczyć żywego Tatarzyna na własne oczy.
Księżniczka postanowiła wejść na bastion dubieńskiego zamku i musiała ubłagać strażników, aby jej na to pozwolili. Weszła na basztę i zobaczyła wojenny obóz Tatarów oraz ich przygotowania do ataku. Kiedy uświadomiła sobie, że Tatarzy, to nie żadne diabły tylko zwykli ludzie, postanowiła stawić im opór. Wzięła do ręki broń i zaczęła wzywać ludzi do walki. Niestety, jak głosi legenda, poparł ją tylko nadworny błazen.
Mimo to Beata nie zrezygnowała. Weszła na bastion, pomodliła się, podeszła do armaty i kazała sługom wycelować ją w tatarski obóz. Potem własnoręcznie podpaliła lont. Bóg wysłuchał jej modlitwy i kula armatnia trafiła prosto w namiot chana. Wszyscy milcząc patrzyli na to, co się stało. Na zamku panika jeszcze się nasiliła. Obrońcy doszli do wniosku, że teraz Tatarzy z pewnością wymordują wszystkich mieszkańców i to ze szczególnym okrucieństwem.
Nagle zdarzył się cud! Tatarzy uznali celny strzał za przestrogę z nieba i zarządzili odwrót. Zobaczywszy to, Beata nakazała kontynuować przygotowania do ślubu (dalej możecie sami puścić wodze fantazji…).
Od tej pory basztę położoną od strony rzeki Ikwy nazywają Beatką.
Lokalizacja
Osoby planujące zwiedzanie tego zamku mogą zastanawiać się, w jakiej odległości od innych ukraińskich miast znajduje się Dubno?
Tak więc od Łucka dzieli je ok. 60 km, od Tarnopola – ok. 117 km, od miejscowości Chmielnicki – ok. 143 km, zaś od Lwowa – ok. 170 km.
Zainteresują Cię również
Duże okna w Holandii
Zamek Hrabiego Draculi
Wieża Eiffla
Praga
Portugalskie obiekty na liście UNESCO
Koptowie - wspólnota chrześcijańska w Egipcie
